امام حسن عسگری(علیه السلام)فرمودند:لا یشغلک رزق مضمونٌ عن عملٍِِ مفروض..یعنی رزقی که خداوند برای تو ضمانت کرده و به تو می رسد نباید مانع از اعمال واجبه ی تو شود.البته خلاصه ی معنای این روایت این است که به خاطر دنیا نباید آخرت را رها کرد..
مخفی نماند که معنای رزق مضمون این نیست که فرد در خانه بنشیند و منتظر روزی خود باشد؛این کار در روایات نفی شده است.انسان نباید تلاش را رها کند و در روایت آمده است که اگر کسی د رخانه بنشیند و دعا کند که روزی اش برسد؛دعای او مستجاب نمی شود.با این حال امام علیه السلام می فرماید:این روزی با تلاش و سعی انسان خواهد رسید و نباید مانع شود که فرد از توجه به آخرت و خودسازی دور شود. مشابه این روایت در روایتی دیگر آمده است که هر انسان مؤمنی باید ساعات شبانه روزی خود را به سه ساعت تقسیم کند یک بخش برای ترمیم و به دست آوردن معاش باشد و یک بخش را برای مناجات با خداوند و خودسازی و دعا و تهذیب نفس بگذارند و یک بخش را برای استراحت و سرگرمی سالم مصرف کند..
لِلمؤمن ثلاث ساعات،فساعة یناجی فیها ربّه و ساعة یرمُّ معاشه و ساعة یُخلّی بین نفسه و بین لذّتها فیما یحل و یجمل..
حتی در بعضی از روایات آمده است که این بخش اخیر که انسان به لذات مشروع می پردازد کمک می کند که دو بخش دیگر نیز ترک نشود.
کسانی که اختلاس ها ی میلیاردی می کنند به دستور فوق از امام علیه السلام توجه نکرده اند و مبالغی را به دست آورده اند که حتی توان خرج کردن آن را نیز ندارند.چنین کسانی افراد حریصی هستند که خداوند،معاد و معمل مفروض را فراموش کرده اند و در دنیا هم گرفتار بی آبرویی و سایر مشکلات عدیده می شوند. چنین اموالی نه آسان به دست می آید(زیرا برای به دست آوردن آن باید حلال و حرام را با هم آمیخت و کلی وقت و انرژی صرف کند)نه نگاه داشتن آن در جایی امن آسان است و نه می توان آن را به راحتی خرج کرد.
امام علی بن ابی طالب در نهج البلاغه نیز در همین راستا می فرمایند:[کن مشغولا بما انت عنه مسؤول]
پشتیانی معرفتی مفاد روایت از قرآن کریم
سوره هود آیه 6
وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلاَّ عَلَی اللَّهِ رِزْقُها وَ یَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَ مُسْتَوْدَعَها کُلٌّ فی کِتابٍ مُبینٍ:و هیچ زنده متحرکی در این زمین ( از حیوان و جن و انس ) نیست مگر آنکه روزی او بر عهده خداست ، و او قرارگاه اصلی آنها و جایگاه موقت آنها را می داند ( قرارگاه آنها را در صلب پدر و رحم مادر ، یا ) و او محل استقرارشان را ( در حال حیات ) و مقرّ تودیعشان را ( پس از مرگ ) می داند ، همه در کتابی روشن ( لوح محفوظ روشن در انظار مقربان ملأ اعلی ) ثبت است.
یاسر مرادی فر ::: سه شنبه 94/10/29::: ساعت 2:46 عصر
![اهل البیت[علیهم السلام]](http://www.Parsiblog.com/PhotoAlbum/yas30/Thumb_354964.jpg)
